Op afstand kunnen we niet zien hoe een cliënt in de praktijk een TRE sessie doet. Om advies te geven hoe het anders kan, zullen we de cliënt (het lichaam) ‘in actie’ moeten zien, dus hoe deze normaal zelfstandig TRE beoefent. Onze ervaring is dan eigenlijk altijd dat er iets (of meerdere dingen) in de uitvoering verkeerd gaat. Een cliënt vraagt bijvoorbeeld teveel van het lichaam en voert de oefeningen te intensief uit. Boven een 7-tje of kleur rood. Of de cliënt gaat te lang en te intensief door. Of een cliënt dénkt tijdens de ontlading in een veilige staat te verkeren maar in werkelijkheid is dit niet zo. Of een cliënt luistert niet naar lichamelijke signalen van pijn of ongemak.
Ook kan er sprake zijn van contra-indicaties. Denk hierbij aan een te korte hersteltijd nemen na een operatie of botbreuken. Ook kan er sprake zijn dat een cliënt een ‘indicatie’ heeft die gaat richting borderline, depressiviteit, PTSS, burn-out, psychoses, hechtingsproblematiek, dwangstoornissen, hoog gevoeligheid, enzovoorts.
Persoonlijk heb ik veel moeite om in dit soort termen te praten alleen worden ze alom gebruikt om bepaalde dynamieken en gedragingen te kunnen duiden. TRE kan in dit soort gevallen heel helpend zijn alleen vraagt dit wel extra expertise en ervaring van de TRE begeleider.